جریان شناسی دو قوم منتظر(شماره 5)

برای همه‌ی ما از بچگی این سوال مطرح بوده که مگر کوفیان هزاران نامه برای امام حسین(ع) ننوشته و از ایشان دعوت نکردند تا به نزد آنها رفته و رهبری شان را به عهده بگیرد؟ پس چرا همین مردم هم پیمان شده و در صحرای کربلا دریای خون به راه انداختند؟ سوال مهمتر اینکه از کجا معلوم شیعیان منتظر حضرت حجت(عج) نیز امروزه همانند کوفیان عمل نکنند؟ چه ضمانتی هست که همین عاشقان چشم به راه، با آمدن حضرت، تیغ به روی ایشان نکشند؟ برای پیدا کردن جواب این سوالات باید به جریان‌شناسی این دو قوم منتظر پرداخته و شباهت‌ها و تفاوت‌هایشان را روشن سازیم.

برخی از ویژگی‌های کوفیان عبارتند از:

5- سرقت و مال شبهه دار

دست درازی به اموال دیگران همواره یکی از معضلات جوامع بشری بوده است. این مساله انواع متفاوتی هم دارد و صرفا به بالا رفتن از دیوار خانه‌ی مردم ختم نمی‌شود. تمام ادیان و از جمله اسلام نیز به شدت با این مساله مقابله کرده و مجازات‌های سنگینی را برای سارق با خورنده‌ی مال شبهه دار در نظر گرفته‌اند با این تفاوت که سرقت دارای حکم تکلیفی بوده و مال شبهه‌دار دارای حکم وضعی.

مردم کوفه در زمان ائمه و مخصوصا در دوران امام حسین(ع) از این دو آفت انسانی بی‌بهره نبودند. آنها از یک طرف به راحتی دست به سرقت اموال دیگران و مخصوصا عجمان می‌زدند و از طرف دیگر مال ربوی را به راحتی وارد زندگی‌های خود می‌کردند. از سوی دیگر بسیاری از مردم کوفه به علت جیره خوار حکومت بودن و امرار معش از راه چاپلوسی کردن برای خلفا و والیان، به خوردن مال شبهه دار عادت داشتند.

از این رو اثر وضعی این سرقت‌ها و اموال شبهه دار باعث شده بود تا به اصطلاح قرآنی کر و کور شده و چشم حقیقت بین خود را از دست بدهند. خود امام حسین(ع) نیز در روز عاشورا آنها را بخاطر همین مساله شماتت کرده و فرمود: چون شکم‌هایتان از مال حرام پر شده حرف حق را نمی‌شنوید.

بعد از بیان این ویژگی‌ها بد نیست که نگاهی به وضعیت امروز جوامع انسانی و اسلامی بیندازیم.

سرقت و خوردن مال شبهه دار در زمان ما اگرچه مصادیق متفاوتی پیدا کرده ولی هیچگاه از مقدار آن کاسته نشده است. کارمندی که امروزه از ساعات کاری خود می‌زند و وقت خود را به بطالت می‌گذراند در واقع اقدام به سرقت کرده است. یا زنی که وظیفه‌اش تربیت فرزندان است و خود را به کارهای دیگر مشغول می‌کند، در واقع از حق دیگران کم گذاشته است. یا مردی که مال خود را از زن و بچه‌اش دریغ می‌کند در واقع به مال آنها دست درازی کرده است.

از طرف دیگر بسیاری از مردم بخاطر ارتباط مالی که با بانک‌ها دارند، در واقع نمی‌توانند به طور قطع مال خود را پاک توصیف کرده و هرگونه شبهه‌ای را در مورد آن نفی‌کنند. شاید بخاطر همین هم امام صادق(ع) همواره می‌فرمودند که در آخرالزمان پیدا کردن مال حلال مانند نگه داشتن آتش بر روی دستان خود است. این مساله باعث می‌شود که همچون مردم کوفه، قلب مردم ما نیز قفل شده و دیگر حقایق این جهان برایشان قابل باور نباشد و چه حقیقتی بالاتر از مساله‌ی ظهور منجی آخرالزمان.

از طرفی یکی دیگر از بلایایی که بر اثر همین اموال شبهه دار نصیب ما شده، ظهور بیماری‌های عجیب و یا مشکلات عجیب‌تر از آنهاست. ما امروزه به بلایای متفاوتی دچار می‌شویم که بسیاری از آنها حتی در خیال ما نمی‌گنجد. بزرگ‌ترین بیماری هم که به آن دچار هستیم عدم احساس نیاز به امام زمان(عج) و عدم اهمیت مساله‌ی ظهور برای ماست.

با دانستن این مساله تازه می‌توانیم حکمت این غیبت طولانی و عدم استجابت دعاهای فرج خود را دریابیم.