رسانه فکرت | بلال اسدپور کردکندی، دکتری تخصصی مدیریت دولتی، گرایش منابع انسانی، دانشگاه تهران

امروزه جایگاه مهمی در قوانین اساسی کشورهای جهان و چندین سند حقوقی بین‌المللی، به مضمونی اختصاص دارد که؛ وضعیت مردم را به‌عنوان تنها منبع قدرت دولتی تثبیت می‌کند. این وضعیت مردم تعیین کننده دموکراسی و جمهوریت در دولت بوده و ریشه عمیقی در تعیین سرنوشت کشورها داشته است. دموکراسی خود را در حاکمیت مردم، تقسیم قدرت، تنوع ایدئولوژیک و تنوع سیاسی و به رسمیت شناختن باورهای محلی نشان‌می‌دهد. یکی از مظاهر دموکراسی دولت، تنوع و انتخاب پذیری مقامات دولتی است.

در اصل ششم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران نیز بیان شده است که در جمهوری اسلامی ایران، امور کشور باید به اتکاء آراء عمومی اداره شود و این فعل از راه انتخابات انجام می‌پذیرد. لذا شخص یا اشخاصی که در طی فرایند انتخابات و به‌عنوان وکیل مردم، حق وکالت و نظارت بر قدرت اجرایی کشور را از مردم دریافت کرده‌اند، بایستی با پایبندی به اصول اخلاق دینی و نظام اسلامی و با درک اولویت حقوق و آزادی‌های مدنی مردم بر منافع دولت و دولتمردان نسبت به تأمین منافع مردم و حفظ حکومت اسلامی اقدام نمایند.

جایگاه کنونی مردم و قدرت حضور در انتخابات از تربت پاک شهیدانی به‌دست آمده است که تا قیامت مزار عاشقان و عارفان و دل‌سوختگان و دارالشفای آزادگان جهان خواهد بود. به راستی چنین انتخابی را می‌توان به‌عنوان عنصر و روایت اصلی آزادگی و دموکراسی در نهاد مرکزی حکومت جمهوری اسلامی با ساختاری مردم‌سالار نامید. این عنصر اصلی بر شخصیت دموکراتیک و مردم سالاری حکمرانی تأکید داشته و یکی از مؤثرترین اشکال مشارکت مردم در حیات سیاسی و امور داخلی کشور است.

انتخابات یک رویداد جمعی بوده و میزان حضور و شرکت مردم در انتخابات اثبات نموده است که قدرت حکمرانی اسلامی در ایران با انتخابات مردمی و رأی اکثریت به‌دست آمده است. همه‌پرسی نظام جمهوری اسلامی ایران که کمتر از دو ماه پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران در سال ۱۳۵۷ برای تعیین نظام جدید حکومتی کشور و به پیشنهاد نظریه‌پرداز و معمار بزرگ نهضت اسلامی، سید روح‌الله خمینی (ره) در روزهای ۱۰ و ۱۱ فروردین ۱۳۵۸ در سراسر ایران و بیرون از کشور برگزار شد نمونه‌ای روشن از حقیقت جمعی بودن رویداد انتخاباتی در ایران دانست. بر پایه نتایج اعلام‌شده، نزدیک به 2/98 درصد از واجدین شرکت در همه‌پرسی با دادن رأی «آری»، با برقراری نظام جمهوری اسلامی ایران موافقت کردند و چنین شد که روز ۱۲ فروردین به نام روز جمهوری اسلامی ثبت گردید.

در این رویداد مهم در تاریخ ایران، جمع کثیری از مردم و شهروندان با شرکت در انتخابات از حق تعیین سرنوشت کشور در برابر استعمار غربی و فشارهای کشورهای دیگر دفاع نموده و تعیین نموده‌اند که پایبند به استقلال و ایدئولوژی سیاسی مردم سالاری اسلامی و جمهوریت هستند.

برخلاف حکومت‌های استبدادی غربی که با شعار دموکراسی، به انتخابات از پیش ساخته شده توسط افراد خاص وجه قانونی می‌دهند؛ در تاریخ اسلام ما شاهد چشم اندازهای تاریخی در انتخابات و اصولی بنیادین همچون «وَ اَمرُهُم شُوری بَینَهُم» برای شور و مشورت و توجه به رأی اکثریت در تصمیم‌گیری‌ها هستیم. سیره و سبک زندگی پیامبر اکرم (ص) نمونه‌هایی از توجه به نظر اکثریت بوده و تنوع آیات و احادیث امامان معصوم نشان از ارزش و جایگاه عدالت و انتخابات برای تصمیم‌گیری بزرگ در طول تاریخ اسلام می‌باشد.

انتخابات یکی از سازوکارهای حل منازعات سیاسی در کشور می‌باشد و مردم و گروه‌های اجتماعی خواسته‌های خود را با انتخابات نشان می‌دهند. انتخابات پرشور یکی از ارکان اداره درست کشور و زمینه‌ساز رفع مشکلات، پیشرفت ایران و از ارکان اداره صحیح کشور می‌باشد. ما همیشه در معرض انتخاب هستیم و خواهیم بود.

تاریخ انتشار: 1402/12/28