رسانه فکرت | مهتا صانعی، فعال رسانه‌ای 

روز دانشجو چه روزی است؟ دانشجو در این روز با خودش چه می‌گوید؟ و در نهایت چه پیام و دستاوردی برای ما دارد؟

شانزده آذر در فصل خود یک حماسه بود. در ذات خود این حماسه‌ی عظیم را ادامه داد و تا هنوز و همچنان فصل خونین ماندگار و مداوم تاریخ ماست.

حماسه‌ی مقاومت دانشجویی ما که به دست سه شهید، سه قربانی، سه سرودخوان شهامت، سه شاهد همیشه زنده و سه پرچمدار نوشته شد و با سه قطره‌ی نمادین خون موشَّح شد، امضا و بر کتاب قطور تاریخ ملت ایران سنجاق شد.

این حماسه هرگز نمرده و نخواهد مرد ، چرا که استکبار همچنان به تحقیر ملل مشغول و از مکیدن رمق آنان دست نکشیده است.

مقاومت در مقابل زورگویان و قدرتمندان به نوعی در سرشت ملت ایران بوده و هنوز هست. در خون جوشان ملت ایران. همان خونی که از رگان ِ کشیده‌ی دانشجویان چکید و بر زمین سوخته و آلوده‌ی دانشگاه ریخت.

چرا سوخته؟ چرا آلوده؟

دانشگاهی که مسیر علم آموزی‌اش را در خدمت استکبار تعریف کند، آیا چیزی جز زمین سوخته بود؟ در حالی‌که همین دانشگاهِ کم ‌توان و بی‌بهره از علم ِ مولّد مکانی آماده برای بسط و تقویت و تئوریزه کردن فرهنگ ابتذال و برهنگی و انواع ضد فرهنگ‌های وارداتی و صحنه‌ی جولان نظریه‌پردازانی در خدمت اندیشه‌ی جهانی شدن بود و اعماق وجدان ملی ما را از طریق اندیشه‌ورزی لیبرال هدف گرفته و به فاشیستی‌ترین شکل، حرف خودش را می‌زد و همه‌ی سنت‌ها را به تمسخر می‌گرفت، آیا جز مکانی بیماری‌زا و زمینی آلوده بود؟

زین رو دانشگاه باید از دو چیز پیراسته می‌شد. وابستگی علمی و واپس‌گرایی تمدنی که هردو در خدمت منافع استعمار بود. باید این محیط امن برای جدال نابرابر فرهنگ‌ها که شکست مداوم فرهنگ ایمانی و ایرانی ما را در پی داشت از سربازان دشمن زدوده می‌شد.

کاری که جهادی همگانی می‌طلبید. و فرمان این جهاد را آن سه شهید صادر کردند. آیا دانشجوی امروز ما به آن سه قطره خون پاک می‌اندیشد؟

دانشجوی مسلمان انقلابی در مسیر مطالبه‌گری قدم برمی‌دارد و مطالبه‌گر ِ آینده‌ی آن مقاومت است. آینده‌ی مقاومتی که همین امروز و در عهد ما فرارسیده است. نخبگان دانشگاهی ما  باید به این حماسه‌ی مقاومت بنگرند و از خود بپرسند که دانشجویان در آن روز چه دردی داشتند و چه هدفی که ارزش شهادت و فدا کردن حیات‌شان را داشت. اگر چه این دو هدف تا حدود زیادی امروز محقق شده اما نتیجه‌ی صالحه‌ی  مورد انتظار همچنان در دسترس نیست و این به معنی تداوم حماسه‌ی مقاومت دانشجویی است. از دیروز تا امروز ، و از امروز تا فردا.  فردایی که کمال استقلال علمی ما به دست آمده و محیط دانشگاه در خدمت فرهنگ غنی ایرانی اسلامی‌مان باشد.

تداوم حماسه‌ی شانزده آذر مستلزم تعهد آشکار نخبگان به آن است. تعهد به مقاومت و تعهد به پیروزی و در نهایت تعهد به درخشش، نوآوری و فتح دانش جهانی و صدور آن به زبان پرافتخار فارسی. تعهد به جنبش نرم افزاری تماماً ایرانی، که زمانی شعاری آرمان‌گرایانه می‌نمود، اما امروز دوست و دشمن از آثار آن شادمان و پریشان است.

مقاومت دانشجویی ملت ایران در اعتراض به حضور شیطان پلیدی بود که ملت ما را تحقیر می‌کرد و مملکت ما را محقر می‌پنداشت.

«ریچارد نیکسون» که در آن زمان معاون ریاست‌ جمهوری ایالات متحده بود، سردمدار باطل بود. برده‌دار مدرن بود. فریب دهنده‌ی عناصر ساده‌لوحی که غرب را خدای خود پنداشته و به جان اندیشه افتاده بودند.

همان‌ها که هنوز هم هستند. کرسی دانشگاهی دارند. جریده و مجله دارند و روزانه و مدام می‌نویسند و حتی دولت‌مدارند.

مقاومت، مداوم است، وقتی که صدای آزارنده‌ی شیطان هنوز در منطقه‌ی دانش‌اندوزی ما یعنی دانشگاه شنیده می‌شود و ملت ما را تحقیر می‌کند.

تاریخ انتشار: 1402/09/16