به گزارش فکرت، حسین عبداللهی‌فر در روزنامه جوان نوشت:

حضور مردم در پای صندوق‌های رأی به عنوان عالی‌ترین سطح مشارکت سیاسی یکی از گویاترین و معتبرترین ملاک‌ها و معیار‌های ارزیابی ثبات سیاسی در هر نظام سیاسی به حساب می‌آید، چراکه از یک طرف امکان سنجش کمی دقیق میزان ثبات سیاسی را فراهم ساخته و از سوی دیگر روشن کننده وزن و وضعیت متغیر‌های اصلی ثبات سیاسی محسوب می‌باشد که مهم‌ترین آن‌ها عبارت‌اند از:

اعتماد سیاسی: مشارکت سیاسی بیانگر میزان اعتماد مردم به نظام سیاسی است. اگر اعتماد سیاسی وجود نداشته باشد کسی پای صندوق رأی حضور پیدا نمی‌کند. اولین پیام با ارزش هر رأیی که به صندوق‌ها ریخته می‌شود پیام اعتماد به نظام برگزار کننده انتخابات، مجریان و ناظران آن است. از همین رو، میزان آرا را ضریب پشتیبانی مردم از حاکمیت تعبیر کرده و به آن قدرت واقعی می‌بخشد. 

در نظریه‌های اعتماد سیاسی در پنج نوع حمایت مردمی انعکاس می‌یابد که عبارت‌اند از: حمایت از اجتماعات سیاسی، حمایت از قانون اساسی، حمایت از دموکراسی، حمایت از نهاد‌های حاکمیتی، حمایت از شخصیت‌های سیاسی که خوشبختانه در نظام جمهوری اسلامی ایران در همه اشکال قابل مشاهده است، اما دشمنان انقلاب اسلامی تلاش می‌کنند تا با کاهش حضور مردم در پای صندوق‌های رأی که قابل شمارش می‌باشد مدعی کاهش اعتماد سیاسی به نظام اسلامی شوند. 

سرمایه اجتماعی: همان‌گونه که مشارکت سیاسی تبیین کننده اعتماد سیاسی می‌باشد، اعتماد سیاسی نیز بیانگر میزان سرمایه اجتماعی نظام‌های سیاسی به حساب می‌آیند. سرمایه اجتماعی معتبرترین معیار پشتوانه مردمی هر نظام سیاسی به حساب می‌آید. در نظام مردم سالار دینی حضور مردم باورمند و معتقد به مبانی دینی نظام در پای صندوق‌های رأی نه تنها میزان حمایت و پشتیبانی مردمی آن را نشان می‌دهد بلکه تبیین کننده خاستگاه دینی و رویکردی ارزشی آن نیز به حساب می‌آید. 

هنجارپذیری سیاسی: مشارکت سیاسی علاوه بر مشخص کردن اعتماد سیاسی و سرمایه اجتماعی نظام سیاسی، میزان پذیرش هنجار‌های سیاسی آن نظام را نیز نشان می‌دهد که به لحاظ ارزش گذاری در عالی‌ترین سطوح هنجاری قرار دارد. به ویژه آنکه عدم رعایت قوانین و هنجاری سیاسی در کشور‌هایی مانند جمهوری اسلامی ایران هزینه‌ای نیز در بر ندارد؛ لذا وقتی فردی به پای صندوق رأی می‌رود درواقع هنجار‌های سیاسی آن نظام را در بالاترین سطح رضایتمندی پذیرفته است. 

رضایت عمومی و کارآمدی نظام:مهم‌ترین متغیر در ثبات سیاسی میزان رضایت مندی عمومی از کارآمدی نظام و امید به حل مشکلات و پاسخ به نیاز‌های روزمره مردمی به آن نظام است. مشارکت سیاسی می‌تواند به نوعی تبیین گر میزان رضایت عامه از کارآمدی یا امید به بهبود شرایط در سایه کارآمدی باشد. 

ثبات سیاسی در هر کشور مقدمه ضروری توسعه و پیشرفت در عرصه‌های گوناگون اقتصادی، فرهنگی و سیاسی به حساب می‌آید. هرگونه رشد و پیشرفت اقتصادی منوط به ثبات سیاسی است چنانچه این ثبات مقدمه لازم و ضروری برای هر گونه توسعه فرهنگی، تثبیت ارزش‌ها و نیل به تمدن اسلامی محسوب می‌گردد. همین طور که هر گونه افزایش قدرت گروه‌های سیاسی، چرخش نخبگان و شایسته سالاری، رقابت سیاسی و مانور رسانه‌های مکتوب و مجازی در گرو ثبات سیاسی است. ضمن آنکه بی‌ثباتی سیاسی مقدمه ناامنی و اقدامات ضد امنیتی نیز به حساب می‌آید؛ لذا همه کسانی که نگران مشکلات اقتصادی کشور و جامعه بوده و خواهان بهبود شرایط معیشتی هستند، کلیه افرادی که دغدغه‌های فرهنگی و پایبندی به ارزش‌های اخلاقی و اجتماعی دارند و آن دسته از نخبگانی که توسعه سیاسی را شرط لازم برای توسعه در عرصه‌های فرهنگی و اقتصادی می‌دانند، لازم است آگاهانه و عالمانه به افزایش مشارکت سیاسی کمک کنند که از لوازم آن گرم کردن تنور انتخابات، تمکین به قواعد رقابت ها، پاسخ به شبهات سیاسی و حضور مسئولانه در پای صندوق‌های رأی می‌باشد. حضوری که صرفاً با ریختن رأی به صندوق پایان نیافته و در تشویق دیگران به حضور و انجام حرکت جهادی تبیین تبلور می‌یابد تا یازده اسفند را به روز یأس دشمنان اسلام و ملت ایران بدل نماید.

تاریخ انتشار: 1402/12/10