به گزارش فکرت، واقعیت تلخی که در سالیان اخیر در عرصه هنر هفتم وطنی وجود داشته و قابل کتمان هم نیست اینکه بخش قابل توجهی از آثار سینمایی به اکران درآمده به گونه‌ای نبوده که به عنوان مثال یک فرد سرپرست خانواده با حضور همه اعضای خانواده‌اش آن را بتواند ببیند.

بی شک یکی از دلایل کم رونقی سینماها به خصوص در شهرستان‌ها حتی پیش از دوران شیوع کرونا همین مسأله بوده، کما اینکه بسیاری از کارشناسان دلسوز و دغدغه مند نیز همواره در صحبت‌های خود به این پاشنه آشیل سینمای ایران از منظر فرمی و محتوایی اشاره کرده‌اند.

از سوی دیگر شاهدیم که بسیاری از فیلم‌های اکران شده در سینماها، اغلب برای جلب توجه قشر خاصی تولید شده و به نمایش در می‌آید و حال آنکه همین آثار نیز حتی به درستی به تبیین شرایط و وضعیت خاص طبقه متوسط و یا مرفه جامعه نیز نمی‌پردازد، بلکه عمدتاً نگاه تک بُعدی و یا گیشه ای به قضایا دارد.

البته محمد خزاعی، رئیس سازمان سینمایی در ماه‌های اخیر سخنان نویدبخشی بیان کرده از جمله اینکه گفته است: «ما مخالف فیلم در حوزه‌های سیاسی یا ژانرهای دیگر نیستیم، اما دیگر در میان آثار تولیدی، فیلم مبتذل نخواهیم داشت. اگر چه سازمان سینمایی هم اکنون نیز با انبوهی از تولیدات دپو شده مواجه است که باید مشکلات و اشکالات آن‌ها مدیریت شود، اما در دولت جدید هیچ مجوزی برای ساخت فیلم‌های سخیف و مبتذل صادر نخواهد شد.»

امید آنکه همین امیدبخشی نیز در آینده تحت فشار برخی گروه‌ها و یا افراد دارای رسانه و نفوذ، منجر به ناامیدی طیف گسترده‌ای از خانواده‌های ایرانی از حضور در سینما نشود، با این حال باید به این مساله مهم نیز اشاره داشت که تأکید بر تولید فیلم‌های خوب و سالم برای خانواده‌های ایرانی به معنای نفی واقع نگری و عدم ورود به حوزه مسایل و آسیب‌های اجتماعی و خانوادگی نیست بلکه تأکیدی است بر لزوم اتخاذ رویکرد صحیح و متعهدانه و در عین حال همه جانبه به مباحث روز جامعه و اینکه به هر حال بدانیم و آگاه باشیم که صیانت از نهاد خانواده یک وظیفه مهم بر عهده مسئولان و هنرمندان است.

به هر صورت و به تعبیر یکی از منتقدان سینما، نسبت بین خانواده و سینما به ویژه در فرهنگ ایرانی، نسبتی چند بُعدی و پیچیده است؛ بدین معنا که همیشه سینما به عنوان یکی از مکان‌ها یا سرگرمی‌های خانوادگی شناخته شده که خانواده‌های ایرانی چه آنها که صرفاً به زن و مرد محدود می‌شوند و چه خانواده‌های گسترده‌تر که با چند فرزند تعریف می‌شود یا برای سرگرمی‌خود یا تفریح اعضای خانواده، سینما را انتخاب می‌کردند.

نباید از این نکته کلیدی هم غافل شد که نهاد خانواده و مفهوم و کارکردهای آن، به خصوص در جامعه امروز ایرانی که خانواده‌ها به ویژه طبقه متوسط، با چالش‌ها و تهدیدهای بیشتری روبروست و تضاد سنت و مدرنیته نیز بیش از هرچیز، کانون خانواده را آماج مناقشات قرار داده، لازم است که سینمای ما در عین توجه به وجوه سرگرمی و یا بار دراماتیک نهاد خانواده و البته توجه به معضلات و آسیب‌ها، نسبت به امر مهم آگاهی بخشی به مخاطب عام درباره اهمیت و بایستگی صیانت از خانواده در عین اُمید بخشی به جامعه ایرانی، عنایت بیشتری داشته باشد.
 

تاریخ انتشار: 1403/01/27