رسانه فکرت | رسول رضایی، فعال فرهنگی
 

به توفیق پروردگار انتخابات دوازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی پایان یافت؛ اما شگفتی‌ها، عبرت‌ها و درس‌های جالب و زیادی از خود به یادگار گذاشت که هر کدام در جای خود نیازمند کاوش و کالبدشکافی است.

اما شاید مهم‌ترین شگفتی و بزرگ‌ترین موهبت الهی که در قبل و حین دوازدهمین دوره انتخابات مجلس رخ داد را بتوان در ارتقای سطح مطالبه‌گری، پررنگ‌تر شدن بصیرت اقتصادی، شناسایی خسارات اقتصاد نئولیبرال و افزایش سطح دشمن‌شناسی در جنگ تمام‌عیار اقتصادی جستجو کرد.

خوشبختانه در پرتوی انجام مناظره‌های متعدد و سخنرانی‌های روشنگرانه امثال دکتر «سید یاسر جبرائیلی»، در این دوره از انتخابات مجلس، مطالبه و گفتمان «نه به نئولیبرالیسم» سر دست گرفته شد.

آحاد جامعه متوجه این نکته گشتند که سیاست غلط حذف ارز ترجیحی، جهانی‌سازی قیمت‌ها، دلاری‌سازی مواد اولیه، عدم مداخله دولت در اقتصاد، رهاسازی قیمت ارز و... موجب گشته که خام‌فروشان و ذی‌نفعان افزایش قیمت دلار (نظیر پالایشگاه‌ها، پتروشیمی‌ها، فولادی‌ها و...) به سودهای نجومی بادآورده برسند، اما طبقات فرودست به دره‌های فقر و نکبت سقوط نمایند.

برخی از کاندیداها خیلی صریح و صحیح به ریشه‌یابی معضلات اقتصادی پرداختند و تا حدود زیادی موفق شدند به مخاطبین خود بفهمانند که آدرس‌های غلط و اغواگرانه «جریان تحریف» با میان‌داری تکنوکرات‌های غرب‌زده، بچه‌های شیکاگو، دانش‌آموختگان مکتب نیاوران، متولیان روزنامه دنیای اقتصاد، هفته‌نامه تجارت فردا، سایت اکو ایران و... برای حال و روز صنعت، معدن، کشاورزی، خودرو، واردات و صادرات ایران نه تنها خیری نداشته، بلکه شرّ آفرین و خسارت‌زا بوده است.

اتفاق جالبی که در این دوره از انتخابات روی‌داد و باید آن را به فال نیک گرفت، آن است که به کرّات مشاهده شد شعارها، وعده‌ها و محورهای اقتصادی مطرح شده توسط بسیاری نامزدها، رنگ و بوی مقابله با اقتصاد نئولیبرالی به خود گرفته‌بود.

از باب آنکه مشت نمونه خروار است به برخی از این محورهای تأکید شده در بیان و گفتمان نامزدها اشاره می‌گردد:
مخالفت صریح با خلق پول بانک خصوصی؛
لزوم تثبیت نرخ ارز؛
مخالفت با قیمت‌گذاری دلاری محصولات داخلی؛
ابراز گلایه از مخالفت با مکتب گران‌کن؛
ایستادگی در برابر سیاست‌های قیمتی (بخوانید گران کردن) برای حل ناترازی بنزین؛
ارائه راه حل‌های غیر قیمتی (بخوانید غیر گران کردن) بر مبنای فرمایشات رهبری؛
اعلام انزجار از سیاست جهانی‌سازی قیمت‌ها؛
مخالفت با افزایش نرخ ارز کالاهای اساسی؛
پیشنهاد انحلال بانک‌های خصوصی؛
لزوم جهاد تبیین به‌منظور اصلاح و تغییر بنیان‌های فکر اقتصادی نامزدها؛
لزوم سر دست گرفتن نسخه بومی اقتصاد مقاومتی؛
ضرورت بها دادن به کسانی که نگاه اقتصادی اسلامی دارند؛
مخالفت صریح با اندیشه‌های لیبرالی رئیس کمیسیون اقتصادی مجلس و دیگر هم‌فکران ایشان (آقای پورابراهیمی، طغیانی، بحرینی و...)؛

اینها نمونه مطالباتی بود که تا همین یکی دو سال پیش کسی حرفی از آن‌ها نمی‌زد، اما امروز به برکت مجاهدت‌های رسانه‌ای و تلاش‌های بی‌وقفه دلسوزان عرصه اقتصاد اسلامی، در حال تبدیل‌شدن به گفتمانی مطرح در سپهر سیاسی کشور شده‌است.

مشاهده پیامدهای تورم‌زای حذف ارز ترجیحی در دولت به ظاهر انقلابی سیزدهم، مقدمه‌ای شد تا مردم در انتخابات اخیر مجلس بیشتر حواسشان را جمع کرده و دیگر بین نئولیبرال‌های ریشو یا سه‌تیغه، عمامه‌به‌سر یا کراواتی، اصلاح‌طلب یا اصولگرا، این حزبی یا آن حزبی، فرقی نگذارند و بیش از این فریفته ظاهر زیبای افراد و سخنان چرب و شیرین سیاستمداران لیبرال نگردند.

در پرتو جهاد تبیین اقتصاددانان اسلامی روشن شد که نسخه‌های اقتصادی و برنامه‌هایی که دست‌پرورده‌های «فردریش هایک»، «میلتون فریدمن»، «گری‌بکر» و... برای اقتصاد کشورهای جهان سومی پخت‌و‌پز می‌کنند، موجبات خام‌فروشی بیشتر و تصرف بازارشان با اجناس وارداتی غربی را فراهم آورده‌است.

خوشبختانه در بسیاری از محافل انتخاباتی و به‌ویژه در پرسش و پاسخ‌های دانشجویان با کاندیداها به این مسأله پرداخته شد که جریان نئولیبرال به سردمداری امثال «دکتر غنی‌نژاد»، «مسعود نیلی»، «طبیبیان»، «نوربخش»، «مشایخی» و... با گسترش تفکر مسموم «اقتصاد بازار آزاد»، در واقع بسترساز آزادی درندگی برای گرگ‌های سرمایه‌دار بودند تا از این روش مردم را بیشتر بچاپند و پاره کنند.

سطح پرسش‌های مردم از کاندیداها به این سمت‌وسو رفت که آیا شما هم همچون شبه‌روشنفکران غرب‌گرا خیال می‌کنید «نقدینگی» عامل انحصاری و تنها مسبب تورم در ایران است، یا اینکه معتقدید سیاست جهانی‌سازی قیمت‌ها و دلاری فروشی مواد اولیه نیز در تورم امروز نقشی بنیادین داشته است.

 مردم با عبرت‌گیری از تاریخ و با مروری بر تجربیات تلخ و شیرین چهل سال گذشته فهمیدند که دیگر زمان آن گذشته که فریب وعده و وعیدهای انقلابی‌نمایان لیبرال را بخورند.

به‌تدریج مردم به این درک از واقعیت نائل آمدند که نباید بیش از این مرعوب آدرس‌های غلط «جریان تحریف» شد. نباید به‌دنبال نخود سیاه تحریم یا نقدینگی راه افتاد. در گام دوم انقلاب می‌بایست خرمشهرهای اقتصادی را از دست حاکمیت دلار و نسخه‌های معیشت‌سوز و نابرابری‌ساز نئولیبرال نجات داد.

تاریخ انتشار: 1402/12/19