رسانه فکرت | سیده ناهید موسوی، طلبه حوزه علمیه قم

تربیت با هر تعریفی که لحاظ شود، بی‌شک فرایندی است که ابتدا، انتها و مسیر پیمایشی دارد؛ نخبه اصطلاحاً به کسی اطلاق می‌شود که با استعدادها و توانمندی‌های برجسته خویش در مقایسه با افراد عادی می‌تواند کارهای مهم‌تر و پیچیده‌تر انجام دهد، نخبگان دینی از جمله مهم‌ترین عوامل انسانی دخیل در تربیت دینی هستند که مطالعات تربیتی، روان‌شناختی و جامعه‌شناسی صورت گرفته درباره نخبگان، تأکید درباره این موضوع است.

همچنین بهره‌مندی از ظرفیت نخبگان در کانون‌های فرهنگی مساجد می‌تواند تأثیر به سزایی در تربیت نسل جدید داشته‌باشد، با توجه به اینکه دوران نوجوانی و جوانی دوره شکل‌گیری هویت‌های اجتماعی، دینی و فردی است که با توجه به اهمیت این موضوع نیازمند یک حرکت انقلابی و حماسی در مساجد است؛ زیرا آموزش‌های مقاطع تحصیلی و دانشگاهی پاسخگوی همه مسائل جوانان در زمینه هویت‌بخشی به آنان نیست؛ بی‌تردید نخبه‌پروری در کانون‌های مساجد و هیأت‌ها به رشد فکری جوانان و افزایش بهره‌وری اوقات فراغت و کشف استعدادها منجر می‌شود.
در مسیر دینداری، هر کسی به شیوه خاص خود و با اعتقاد و آیینی که دارد با جهان مواجه می‌شود؛ اما تربیت دینی و زیستن بر اساس ت فرهنگ اسلامی سبب ایجاد برنامه منظم و هدفمند و رسیدن به‌سوی کمال و شکوفایی چندبُعدی می‌شود.

از سوی دیگر فرآیند یاری‌رسانی و ایجاد تغییر تدریجی در خصوص دینداری که باید به‌وسیله یک عامل انسانی صورت بگیرد، با هدف شکوفا کردن استعدادها و یا بازدارندگی و اصلاح صفات و رفتارهای دینی است؛ این فرایند، جامعه ما را به تربیت شخصیت دینی و نخبه متربی به تربیت اسلامی سوق می‌دهد.

وجود یک نخبه از آن رو که می‌تواند عنصر فعال و پویا محسوب شود، اثرگذاری خاصی در سطوح مختلف اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و... دارد، اما فرهنگ تربیت نخبه دینی در جامعه و کشف استعدادهای نهفته در نسل جوان، زمینه‌ها و ظرفیت‌های گوناگون زیادی لازم دارد که همه اینها با کمک خانواده و جامعه و عواملی مانند: آموزش و پرورش، مساجد و کانون‌ها، هیأت‌ها و نهادها و مراکز آموزشی میسر می‌شود.

دوره نوجوانی و جوانی مقطعی طلایی برای اهمیت به امر تربیت و سوق دادن علایق و توانایی آنان جهت رشد و بالندگی است، بدون شک برخی از انسان‌ها دارای استعداد بالقوه‌اند که از سایر افراد بیشتر است، به‌عنوان مثال ظرفیت‌های شاگردان نخبه بالاتر و گسترده‌تر از دیگر شاگردان است که مربی آموزشی و برنامه‌ریزان تحصیلی باید شرایط و امکانات مناسبی را تهیه کنند تا بتوانند خروجی رو به بالایی را رقم بزنند.

زین رو آدمی با رشد استعداد خود، تکیه‌بر امور معنوی و استفاده صحیح از زمینه‌های فراهم‌شده، همچنین توجه به سفارش بزرگان از نعمت‌های خدای متعال مانند نعمت و موهبت بزرگ نخبگی استفاده کرده و شکرگزار باشد تا در مسیر درست قرار بگیرد؛ خداوند می‌فرماید: «واشکروانعمت الله» (نحل/114) جا دارد که این آیه در همه مراحل زندگی انسان الگو و سرمشق قرار گیرد.

تعدیل برنامه‌های تربیتی، آموزشی، اعتقادی و فرهنگی نخبگان یکی از اساسی‌ترین راه‌های رشد و تعالی این قشر است که با پیشرفت نخبگان تأثیر مثبت و رو به جلویی را به‌همراه دارد و آثار فراوانی در جامعه و ارتقای رشد علمی و کشف استعدادها و نیروهای لازم برای ادامه‌ی پویایی جامعه تأمین می‌شود.

تاریخ انتشار: 1402/09/18