عمامه صورتی، نمایشی از قداست زدایی و ناامیدسازی

رسانه فکرت | آزاده محمودیان

اولین سکانس این مستند، هدف اصلی خود را بلند فریاد می‌زند؛ هنگامی‌که با به تصویر کشیدن آخوندی در حال شنای سوئدی و اصرار برای شنا رفتن روی یک انگشت، او را به سخره گرفته، به‌عنوان نماد اداره‌کنندگان حکومت، در پی هدفی جز آنچه باید، نشان‌می‌دهد. این مستند با بازنمایی گزینشیِ و هدفمند گوشه‌ای از جریانات جاری در کشور، سعی در متزلزل نشان دادن پایه‌های اساسی نظام دارد تا به بهترین وجه قداست‌ها را زدوده و مخاطب را از اصلاح ناامید سازد.

تناقضات در این مستند، از عنوان آن آغاز می‌شود و در هر سکانس به‌وسیله نقش اول خود که یک روحانی، بهتر است بگوییم «ساده‌دل» است، تثبیت می‌شود. روحانیتی که همواره نماد آگاهی، بصیرت، متانت، وفاداری به شریعت و دفاع از ارزش‌های انقلاب بوده است، به‌مدد کژروایت‌های تحقیرآمیز، موجودی منفعل و تقلیل‌یافته است که بدون کوچک‌ترین ابراز کدورت با زنان سربرهنه که حتی از نمایش تن هم امتناع ندارند به‌راحتی به گفتگو می‌نشیند، در برابر توهین و اعلام انزجار نسبت به انقلاب و رهبری در سکوت محض است، بطریِ زیر پا رفتن شریعت را سرِدست می‌گیرد و هیچ واکنشی در برابر به لجن کشیده شدن ارزش‌ها از خود نشان نمی‌دهد.

مستند اما تمام اعتمادهای حاکم بر جامعه را هم هدف گرفته است. نیروی انتظامی را بی‌تدبیر و بی‌وجدان نشان‌می‌دهد که فارغ از دغدغه امنیت شهر، وظایفش را بر زمین نهاده و در کوچه پس‌کوچه‌ها شبانه‌روزش را در پی تعقیب نوامیس بی‌گناه مردم گذاشته‌است! مسئولین را با تأکید برعمامه‌داشتن‌شان و بدون هیچ تفکیکی با دلسوزان و خدمتگزاران، در حال عیش و نوش در همان مکان‌های لاک چری پهلوی‌ساز معرفی می‌کند. و گروه دیگری از آنان را در حال دزدی مستمر از اعتقادات و اموال مردم! مردم را متنفر از جمهوری اسلامی و خسته از ارزش‌ها و آرمان‌ها نشان‌می‌دهد و حکومت را ناتوان از تأمین رضایت آنان.

مجمل آنکه، جمهوری اسلامی در روایت «عمامه صورتی» حکومتی فصل و ناکارآمد و فاسد و سوار شده بر گرده ملت است که هم خود ناتوان است، هم بازی‌خوردن از منافقان بر شدت خسارت‌بار بودنش افزوده‌است؛ و هیچ امیدی به اینکه خیری از آن به مردم برسد نیست.

اما سؤال این است که چه بر سر دستگاه فرهنگی دولت جدید آمده، که تولیدات مورد تأیید او، بسی اسفبارتر از همیشه است؛ از این مستند گرفته تا تولیدات شبکه نمایش خانگی، حضور پرآسیب بانوان در استادیوم و دُرفشانی‌های گاه و بیگاه مسئولین فرهنگی‌اش.

تاریخ انتشار: ١٤٠٢/١٠/٢٤