به گزارش فکرت، محمدصادق خرسند، کارشناس و پژوهشگر علوم سیاسی نوشت:

چند روز پیش خبری در رسانه‌های جهان منتشر شد که بهت و حیرت محافل سیاسی به‌ویژه متفکرین حوزه اندیشه سیاسی را به‌همراه داشت. خبر درباره موضع یورگن هابرماس از مؤسسان مکتب انتقادی درباره جنگ غزه و حمایت تمام‌قد از جنایات رژیم صهیونیستی بود. هابرماس یک اندیشمند شناخته شده علمی و شاخص‌ترین چهره فلسفی معاصر آلمان می‌باشد که نام او با مکتب فرانکفورت عجین شده‌است. او به‌همراه دو سیاست‌مدار و یک حقوقدان دیگر در بیانیه‌ای، اقدام 7 اکتبر حماس را عملیات تروریستی و کشتار بی‌رحمانه زنان و کودکان غزه توسط اسرائیل را دفاع مشروع عنوان می‌نمایند. البته این پیرمرد 95 ساله آلمانی به همین جا بسنده نمی‌کند و حتی نسبت دادن نسل کشی به جنایت‌های اسرائیل را غیر قابل قبول و مستحق پیگرد قانونی می‌داند.

بدون‌تردید، هابرماس می‌داند که صهیونیسم مساوی یهودیت نیست و بسیاری از یهودیان جهان نسبت به این رژیم و اقدامات آن، تبری می‌جویند. این اندیشمند چپ گرای آلمانی از این نکته غافل شده‌است که دفاع بی‎منطق از یک رژیم اشغالگر هرگز نمی‌تواند مشروعیتی برای آن ایجاد نماید. حمایت رهبران غربی از این رژیم، دهن کجی به افکار عمومی دنیا برای توقف جنایاتِ این فرزند نامشروع و لوس غرب است که قطعاً استانداردهای دوگانه حقوق بشری آنان را بیش از پیش در معرض دید جهانیان قرار می‌دهد.

برخی معتقدند دفاع متفکری مشهوری مانند هابرماس از اسرائیل بدون توجه به اقدامات ضد انسانی آن، بیش از آنکه پایه و اساس علمی داشته‌باشد، ریشه در ترس او از غلیان احساسات ضد یهودی در اروپا به‌ویژه آلمان دارد. اما آنچه درستی این انگاره را رد می‌کند، یکسان نبودن صهیونیسم و یهود است که قطعاً فردی مانند هابرماس از آن بی اطلاع نیست.

به‌طور قطع، حمایت آشکار یورگن هابرماس از رژیم جانی اسرائیل، پس از عمری طرح ایده گفت‌وگو و عقلانیت ارتباطی و نقد «سلطه» مدرن، ایستادن در جانب شر مطلق و دفاعی غیراخلاقی از یکی از آشکارترین مظاهر «سلطه ظالمانه» است که با تفکرات او همخوانی ندارد و نقطه تاریکی در کارنامه این اندیشمند پست مدرن قلمداد می‌شود. حمایتی که در تناقض آشکار با هسته مرکزی اندیشه او یعنی گفتگوی خردمندانه و مدنیتی مبتنی بر تفاهم و عدالت و البته اخلاق قرار دارد.

او مدعی است همه شهروندان باید نسبت به وضعیت جامعه، وضعیت سیاسی، چه در کشور خود و چه در سطح جهان حساس باشند و فعالانه دخالت کنند و در برابر سلطه طلبان به «مقاومت مدنی» بپردازند. او این مقاومت مدنی را در برابر ستم و بی‌عدالتی وظیفه اصلی شهروندی می‌داند. منتقدان این فیلسوف و جامعه شناس آلمانی می‌پرسند در بیانیه اخیر او چطور مقاومت مردمی که نه یک سال و چند سال بلکه بیش از ۷۰ سال است که در معرض ستم سازمان یافته هستند دیده نشده و هابرماس مانند دستگاه تبلیغاتی صهیونیست‌ها واکنش به این بی عدالتی مزمن را «یهود ستیزی» عنوان کرده است؟ ضدیت با اسرائیل، ضدیت با یهود نیست، بلکه مبارزه با دولتی غیر قانونی و اشغالگر است که هرگونه مقاومتی در برابر آن مشروع است و توجیهات امثال هابرماس هرچند مخالف اصول اولیه اندیشه‌ای آنان هم باشد، دردی از این رژیم رو به زوال دوا نخواهد کرد.

تاریخ انتشار: 1402/09/04