روز دانشجو و آفت انفعال و نافهمی

زمانی عنوان «روز دانشجو»، بیش از هر چیزی، یادآور شور و نشاط سیاسی دانشجویان و دلالتی بر آرمانخواهی آنان بود و حال آن که به نظر می‌رسد که به‌دلایلی در سال‌های اخیر، تا حدودی این نشانه کمرنگ شده و این موضوع را از سنجش پژواک تحولات ناظر به شانزدهم آذرماه، می‌توان استنباط کرد.

دانشگاه پیش از هر چیز دیگری، نمادی از نهاد پرسش است که در آن دانشجویان با میل والا به کسب گوهر علم، در مسیر آگاهی‌بخشی به جامعه حرکت می‌کنند؛ این آگاهی‌بخشی که در منظومه فکری انقلاب اسلامی از آن با عنوان بصیرت یاد می‌شود، بی‌گمان از جمله مؤلفه‌های کلیدی دانشجو و فرد دانشگاهی است و دقیقاً از همین منظر است که راهبر انقلاب بر لزوم سیاسی بودن دانشجو تأکید دارد با عنایت به این مساله که دانشجویان ضمن دور از فضای انفعال از سو دیگر نیز با رهایی از جوّ سیاست زده آن هم به شکل افراطی، آگاه و مطالبه‌گر در میدان سیاست داخلی و بین المللی حاضر باشند و به نقش آفرینی متعهدانه و فعال خویش در این زمینه اهتمام بورزند.

به دیگر سخن، مراد از سیاسی بودن، نه دعوت به شورش‌ و ساختارشکنی- که نتیجه آن فتنه افروزی به سود و خواست دشمن خواهد بود-، بلکه تأکید بر سیاست‌ورزی عقلانی و اخلاقی آن هم مبتنی بر فهم عمیق مسائل کشور است چرا که در این صورت، دانشجو بهتر و بیشتر از هر فرد دیگری در اجتماع، اولویت‌ها را شناخته و در مسیر منافع و مصالح ملی به کنشگری مطلوب تبدیل می‌شود که طبعاً یکی از محورهای این کنشگری، مطالبه‌گری صریح اما به قاعده در رابطه با بحث تدبیر امور کشور و قضاوت راجع به عملکرد مدیران و مسئولان در ساحت‌های گوناگون است.

در عین حال باید توجه داشت، آنچه عده‌ای به غلط از دانشگاه و دانشجوی سیاسی انتظار دارند، اُفتادن در ورطه‌ی بازی‌های جناحی و منازعات بی حاصل روزمره است، کما این که در قطب متضاد، خواست و تمایل طیف و گروهی دیگر، دانشجوی منفعل و بی تفاوت به هر گونه بحث سیاسی است گو این که اینان از دانشجو می خواهند به دور از هر‌گونه نقش آفرینی در تحولات سیاسی صرفاً به فکر فارغ التحصیلی به‌دور از هر گونه دردسری باشد و حال آن که نخستین شاخصه دانشجوی مؤمن و متعهد انقلابی، مسئولیت‌پذیری در قبال جامعه است و گرنه محصور کردن دانشجویان در فاز آموزشی و عدم تحملش برای کنشگری در دیگر ساحت‌ها، به هیچ وجه مطالبه رهبر معظم انقلاب نبوده و نیست.

صدالبته که سیاست‌زدگی از نوع سخیف آن به معنای تبدیل شدن به حامیان منفعل جریان‌های مسلط سیاسی که به دنبال بهره کشی از نخبگان و جوانان هستند نیز به هیچ وجه منظور و مقصود نمی باشد.

نکته واپسین هم این که؛ نباید در نوع کنشگری سیاسی دچار یأس و نومیدی شد، کما این که بدخواهان ایران با تبلیغات انبوه و البته حساب‌شده می‌کوشند تا آحاد مردم به ویژه جوانان و دانشجویان را از آینده ناامید کنند و در این میان، رسالت دانشجوی بصیر و انقلابی با تکیه بر سلاح علم و فهم صحیح سیاسی، تلاش به منظور خنثی سازی شگردهای دشمن در این راستاست.

تاریخ انتشار: 1404/09/16